Kulisy

- Zaprzestańcie tej błazenady. - Powiedział stanowczym tonem. Skoro dyrektor zaakceptował taki scenariusz, to nie mógł go podważać. Spokojnie ukląkł, a po chwili wyciągnięte ręce oparł na podłodze. - Nerezo, wsiadaj. Miejmy to już za sobą. - Cmoknął niepocieszony. Czuł się okropnie idiotycznie. Nigdy nie przypuszczał, że weźmie udział w takim przedstawieniu, gdzie na czworaka gra opiekuńczego ojca.

Krukonka wręcz zatarła ręce z uciechy w myślach. Chociaż ten jeden jedyny raz mogła mu dokuczyć. Z gracją dosiadła swego "wierzchowca". Spodziewała się, że ta gra nie będzie łatwa. O przyszłych konsekwencjach wolała na razie nie myśleć.
-Ekhem....-chrząknęła sprawdzając czy dobrze się trzyma. - Naprzód mój rumaku!-zakrzyknęła zaczynając w końcu aktorską grę. Ace mógł być zadowolony. Nie popędzała go piętami ani nie podskakiwala mu na plecach jak sprężynka. Naprawdę zachowywała się dość spokojnie jak na swoje możliwości.

(Z /T kontynuacja na Scenie)

Zostawił w spokoju Ślizgonkę. Próba tłumaczenia, że jego wtrącenia były tu tylko po to, aby wreszcie doprowadzić do rozpoczęcia przedstawienia raczej nie miała sensu. W każdym razie, swoim brakiem aprobaty nie miał na celu obrażenia jej, czy zmieszania z błotem jak to pewnie odbierała. Co sobie myślała, jej sprawa. On był bardziej skupiony na fakcie, że lada moment będzie częścią czegoś co stanie się fiaskiem jeśli reszta aktorów się nie pojawi. Był on, obrażona chwilowo Megara, która pewnie znowu będzie chciała go wykończyć oraz Azyn, z którym wcześniej miał może okazję zamienić ze dwa zdania. Centaur był więc dla niego neutralną postacią, o której dopiero miał wyrobić sobie zdanie.

Co pewien czas spoglądałam na Scorpiusa. Zepsuł mi humor. Zszargał nerwy. Trzeba przyznać, że miał do tego niezły talent. Odłożyłam na stolik scenariusz. Powoli podeszłam do Scorpiusa. Taki zamyślony i strapiony wydawał się zupełnie inny niż wcześniej. Taką postawą sprawił, że zaczęłam się zastanawiać czy przypadkiem nie powinniśmy zakopać topora wojennego. Zwłaszcza, że pochodziliśmy z jednego domu - Slytherinu. Zamiast ze sobą walczyć moglibyśmy  się dogadać. O wiele więcej zyska się zgodą niż kłótnią.
- Zamartwianie się w niczym tobie nie pomoże. Potrzebuje pomocy do próby jednej scenki. Wcześniej nie było żadnych prób. Lecimy na żywca i... obawiam się, że może pójść coś nie tak. Pomożesz mi? - Gdy podniósł na mnie swe lodowato-szare oczy aż zaniemówiłam na moment. - Udaj, że nie było pytania. - Powoli odeszłam w stronę fotelu, aby dłużej się mu nie naprzykrzać.

-Skoro zaczęłaś mówić to przynajmniej skończ - podniósł nieznacznie jedną brew. Nawet nie próbował zrozumieć tych nieustannych zmian nastroju- nie, to nie oznacza, że bezwzględnie ci pomogę-od razu rozwiał wszelakie wątpliwości. Może mu się zachce, a może nie. - Mogłabyś jednak określić się o którą scenę chodzi.

- O scenę kulminacyjną. Finałową. Na którą wszyscy czekają. Scenę pocałunku. - Nie wiem nawet kiedy moje usta same to wyszeptały. Jakby ktoś trafił mnie wyjątkowo silnym zaklęciem i dyktował słowa, które powtórzyłam.

-Nie sądzę, aby była aż tak problematyczna - Malfoy przyjrzał się Megarze. - Co ci sprawia w niej trudność?- Ślizgon jakoś nie wziął na poważnie tego, że chodzi o sam pocałunek. Uznał, że uczennica domu węża może mieć pewne wątpliwości czy przypadkiem nie ucierpi w trakcie przepychanek na scenie.

- Mam pocałować gada, a ty jesteś wężem, zatem mogłabym sprawdzić jak to będzie.

Panna Snape wprost mówi mu o tym, że chce go pocałować? Coś tu się nie zgadzało. Nie miał jednak chwilowo pojęcia co. Musiał to sprawdzić.
-Doprawdy "Nietoperek" - użył określenia, które padało z ust Severusa w stosunku do dziewczyny - chce aby go pocałowal wąż? - szczęśliwie wszyscy byli zbyt zajęci by obserwować, co robi on, panicz Malfoy i córka dyrektora. Podszedł do niej niezwykle blisko i lekko się pochylił w jej stronę. Chciał wiedzieć jak zareaguje, gdy za sobą miała ściankę i tak łatwo nie mogła się odsunąć.

Zadrżałam widząc jak jest blisko mnie. Czułam jego zapach. Jego oddech na swym ciele. Przystojny. Pewny siebie. A teraz także szarmancki. Cóż miałam powiedzieć? Oczywiście, że chciałam, aby mnie pocałował. Jeszcze nigdy z nikim się nie całowałam! Kulminacyjna scena przedstawienia dążyła do pocałunku... lecz z kim? Wolałam osobiście wybrać mężczyznę, który skradnie mój pierwszy pocałunek. Nie chciałam aby zadecydował o tym losowy wybór ról.
- A nawet jeżeli tak, to co? - Czułam jak głos mi zadrżał. Był zdecydowanie zbyt blisko, ale czułam jak ciało odmawia mi posłuszeństwa. Nie mogłam nic zrobić. Ale czy chciałam cokolwiek teraz zmieniać? - To grzech?

Zmrużył oczy. A więc jednak. Cała jej nienawiść, droczenie się, próby zabicia go, to tylko dlatego, że jej się spodobał i pragnęła jego uwagi. Dziwny sposób okazywania zainteresowania. Całkowicie pozbawiony sensu i tylko wprowadzający niepotrzebne zamieszanie.
-Jedna jedyna próba - podsumował nim ujął podbródek dziewczyny, by złożyć na jej ustach krótki pocałunek. Nie był napastliwy. Nie interesowało go również to, aby był on namiętny czy finezyjny, darował też sobie wpychanie języka do jej ust. Odsunął się o pól kroku. - Teraz już nie Powinnaś mieć żadnych wątpliwości co do tego, jak będzie przebiegała ta scena.

- Pff... - Prychnęłam. - Bez uczuć? Bez finezji? Bez niczego? Co to miało być? To ja już bardziej ciepłymi pocałunkami obdarowywałam swe pluszanki. Całujesz jak bryła lodu. - Doprawdy krótkie cmoknięcie. Bez niczego. - Scena kulminacyjna powinna być przepełniona namiętnością i miłością, to nie Antarktyda.

-To przedstawienie. Prawdziwe uczucia winno się zostawić dla tych, na których nam zależy najbardziej.-swterdził - daleko do końca pierwszej sceny?-spytał spoglądając w kierunku, gdzie nadal toczyła się gra innych aktorów.

- Dlatego poprosiłam ciebie o pierwszy. - Powiedziałam cicho mając nadzieję, że chociaż trochę zrozumie to co miałam na myśli. Spojrzałam w tą samą stronę co Scorpius. Także nie mogłam doczekać się występu.

-Nikt ci nie kazał wybierać mnie - odparł. - Swoją drogą... Dlaczego?-spytał obserwując próby dokuczenia sobie nawzajem na scenie pomiędzy aktorami. Szczęśliwie widzowie, nie mogli wszystkiego zobaczyć. Jak dzieci... A to dopiero ich pierwsza wspólna scena. Będą musieli odegrać jeszcze jedną na koniec sztuki. Ciekawe czy pozabijają się nawzajem po zakończeniu przedstawienia.

- Gdyby to w stu procentach zależało ode mnie, to nie wybrałabym ciebie, coś jednak kazało mi to zrobić. A dlaczego akurat ciebie? Domyśl się.

-Zastanowię się nad tym - cofnął się, gdy scena zakończyła się. Wokół nagle zaroiło się od statystów, asystentów, oraz innych ludzi zajmujących się przygotowaniem scenerii. - Wygląda na to, że twoja kolej. Nie Powinnaś się przebrać?-spytał unikając w tej samej chwili staranowania przez ludzi niosących potężny fotel. On sam również lada moment powinien zmienić swój strój. Miał jednak jeszcze na to kilka minut.

-Meg...! - Za kulisami pojawiła się w końcu blondynka. Z laleczką, dużym pluszomym miśkiem Vonfluchtem oraz Pimpimem... Przeklętym różowym pudelem. Dziewczyna dostała zaraz szlafrok. Jak na złość nie mogła jeszcze zdjąć swojego stroju. -Przeżyłam! - uniosła dumnie głowę. Hah, nie poszło tak źle jak się spodziewała. - Prze najjaśniejszy władco - zwróciła się ze szczyptą złośliwości do swojego "partnera". Nie była jednak niemiła, zrobiła to z nutką humoru. - dobrze ci poszło. Przyznam, że jestem pozytywnie zaskoczona, że tak dobrze poszło ci zagranie miłego i opiekuńczego ojca. -podeszła do niego. - Pokój? - spytała - Na ostatnią scenę? - wyciągnęła rękę w jego stronę.

Nim Nereza wbiegła za kulisy, już byłam przebrana i czekałam na swe wejście... Powiedziałabym wejście Smoka, ale to zostało zarezerwowane dla kogo innego.
- Gratuluję Ner! - Uradowana rzuciłam się na szyję przyjaciółki. - Życz mi powodzenia. Teraz ja muszę sobie jakoś poradzić. gram Czaruszka. - Wskazałam na swój strój. Długa sukienka aż do ziemi, skrom,na w kolorze brązowym. Pocerowana tu i ówdzie. Talię przepasałam białym fartuszkiem. Włosy jak rzadko kiedy związałam w ciasny warkocz, a na głowę założyłam opaskę w kratkę. - I jeszcze... - Złapałam za dwa węgle, które celowo przyniosłam za kulisy. Ku zdziwieniu wszystkich wybrudziłam węglem dłonie, a kolejno przytknęłam do twarzy i kreacji. - No co? Choreografia też jest ważna. - Puściłam oczko do osób za kulisami i czym prędzej wybiegłam na scenę.

-Z pewnością będzie czuła się tam lepiej ode mnie - uśmiechnęła się delikatnie. Spojrzała na pozostałych. Kto będzie Santhysem? A kto macochą? Ta dwójka pojawia się w końcu w tej scenie. Ciekawość ją zżerała. - A więc? - wyczekująco wpatrywała się w Ace. Chciała wiedzieć na czym stoi.

- Co, "a więc"?

-Pokój. Na ostatnią scenę - powtórzyła swoje ostatnie pytanie. - Bez przepychanek, dogryzania sobie... Zakończmy to przedstawienie jak należy.

- Nie sądziłem, że zamiast przedstawiać bajki zaczynasz w nie wierzyć. - Wyminął Scoliari. Usiadł wygodnie w fotelu. Sięgnął po jedną z wielu brzoskwiń, które kazał przynieść skrzatom przed rozpoczęciem spektaklu.

-To nie bajka, a zaledwie zawieszenie broni na dziesięć, może piętnaście minut. - poprawiła go - Chyba, że tym razem masz zamiar stracić nos? - podniosła lekko jedną brew - och, i pamiętaj co mi obiecałeś na pierwszej scenie -uśmiechnęła się lisio.- Nie, nie wykorzystam teraz tego - uprzedziła od razu. Jazdę na koniku miała zamiar sobie odłożyć na inny raz.

!Wątek zawieszony!