Kulisy

Pojawiam się za kulisami jako pierwsza. Nie mogąc doczekać rozpoczęcia sztuki. Zżera mnie trema. Nie wiem czy zdołam wybąknąć chociaż słowo, gdy wyjdę na scenę. W osłupieniu czekam na resztę uczniów biorących udział w przedstawieniu. Rozmowa przed rozpoczęciem sztuki jest ważna, aby uspokoić nerwy. Chociaż nie jestem pewna czy do końca. Doskonale zdaje sobie sprawę, że ze Scorpiusem moglibyśmy najchętniej rzucić się sobie do gardeł. Co będzie jeżeli przypadną nam role przyjaciół? Współtowarzyszy? Nie wiem, jak sobie poradzę z taką sytuacją. Taki podział ról mógłby okazać się fiaskiem. Najważniejsze jednak, abyśmy odegrali rolę możliwie jak najlepiej.

- Umrę... - jęknęła krukonka pojawiając się w końcu na miejscu spotkania - co mnie podkusiło, aby brać czynny udział w przedstawieniu? - stres ją zżerał. Zazwyczaj wolała siedzieć wśród publiczności, albo za obiektywem aparatu. Występowanie czy pozowanie nie było jej najlepszą stroną. A dzisiaj... Dzisiaj jej umiejętności miała podziwiać cała szkoła. Każda rola w tej sztuce bardzo się liczyła. Nie można było mieć nadziei, aby zwykła drugi bądź trzecioplanowa postać przeszła bez echa. Najbardziej ją jednak intrygowało, kto będzie jej towarzyszył na scenie. Role zostały przydzielone za pomocą losowania. - Megaro powiedz mi, że całość będzie trwała tylko pięć minut -błagalnie Spojrzała na przyjaciółkę. Nereza była niewyspana, zmęczona. Wiele czasu poświęciła przygotowaniom. Od czego był jednak makijaż? Tylko on ratował Scoliari i zakrywał sińce pod oczami.

- Widziałaś scenariusz, prawda? - Pytam lustrując przyjaciółkę wzrokiem. Co oczywiście zaprzeczało stwierdzeniom, że przedstawienie będzie trwało jedynie "pięć minut". - Powiem tyle... ojca ostro pokręciło, aby zaakceptował taki projekt. Mam tylko nadzieję, że księciem nie okaże się Scorpius. - Zatrząsałam się z zimna na samą myśl. - A ty jaką rolę odgrywasz? Z pewnością wiesz.

- Jeszcze dwa dni temu twierdziłaś, że pójdzie ci rewelacyjnie - uśmiechnął się dobrotliwie. - Wszyscy są podekscytowani tym, że w szkole jest organizowany taki wieczór. Większość jest po prostu ciekawa jak będzie to wyglądało. Pamiętajcie, że nie jesteśmy oglądani przez samych sztywaniaków. - poprawił pelerynę skrywającą jego strój.

-Wiem... Ale nie wolno mi powiedzieć kim jestem. Tak samo jak wam, aż do pierwszej sceny. Nigdy więcej tworzenia scenariuszy i sposobu przydziału ról po piwie kremowym i mocniejszych trunkach... To na pewno nie skończy się dobrze. - jęknęła. Dopiero wczoraj wieczorem dotarło do niej jak szalony pomysł realizowali.

- Wątpię, aby wypaliło do końca trzymanie w niepewności. Uczniowie rozmawiają między sobą. Komunikują się. Jeżeli tylko zechcą, to nie powstrzymamy ich przed wyjawieniem prawdy. - Na Azyna spojrzałam jedynie przez ułamek sekundy. Nigdy za nim nie przepadałam. Zawsze mnie wkurzał. Fakt, że bierze udział w przedstawieniu był mi nie na rękę. - Teraz już wiem kim będzie bestia. - Stwierdziłam kąśliwie w stronę centaura. - Mam jednak nadzieję, że się mylę. Nie chciałabym być Czaruszkiem, który na końcu się z tobą całuje. Chyba bym zwymiotowała, a to nie wypada na scenie.

-Aktorstwo wymaga poświęceń - centaur udał całkiem niewinnego. Kogo gra? Oto niech Megara się nie martwi. Lada moment się dowie. Zabrzmiał właśnie trzeci dzwonek. Lada moment powinien ktoś wyjść i przywitać wszystkich zebranych. Gdy prezentacja minie, zacznie się sztuka. Pierwsza od wielu lat w murach tego zamku.

-A co jeśli ja będę bestią? - Wreszcie pojawił się długo wyczekiwany Ślizgon. Wyjątkowo, tym razem obok nie było jego młodszego brata. Scorpius przeszedł się pomiędzy zebranymi oceniając, kto mógł dostać którą rolę. Doprawdy, co za mało wyszukany pomysł, aby rozdzielać role w ten sposób. Kto to wymyślił, aby wystawiać tak ważną sztukę nigdy wcześniej nie ćwicząc jej z pozostałymi aktorami? Ach tak, pomysłodawczynie tego wydarzenia, które reanimowały kółko teatralne. Ślizgon jednym uchem słyszał co się dzieje za kurtyną. - To kto pierwszy idzie na pożarcie publiczności? - rozejrzał się po zebranych.

- Gdybyś był Bestią, a ja Czaruszkiem to musiałbyś mnie związać pasami bezpieczeństwa. Unieruchomić Drętwotą i rzucić zaklęcie Imperiusa, aby mnie pocałować. - Powiedziałam nonszalancko. No cóż za kretyn, że takie pytanie zadaje? Przecież wie, że zbytnio siebie nie lubimy. I wcale nie pasuje tutaj powiedzenie, że kto się czubi ten się lubi. Wręcz przeciwnie. Za każdym razem widząc Scorpiusa odnoszę wrażenie, że tańczymy na ostrzach mieczy. - A na pożarcie pójdzie ojciec i jego córeczka. Przede wszystkim jednakże powinniśmy przebrać się w odpowiednie kostiumy. Przecież nie wyjdziemy w mundurkach szkolnych i szatach.

- Słysze i nie wierzę. A sądziłem, że za sobą nie przepadacie. - Cmoknął wchodząc za kulisy. - A tymczasem słyszę o wiązaniu, unieruchamianiu i pocałunkach. - Stwierdził z pokerową miną. - Wszyscy są? - Rozejrzał się uważnie po przybyłych i z niesmakiem stwierdził, że wiele osób brakuje. - Widać dziewczyny, że bardzo się stresujecie. - Uśmiechnął się jadowicie w stronę Nerezy.

-Oby twoja rola okazała się najgorszym koszmarem - rzuciła jadowicie w kierunku profesora smokologii. Z ciężkim westchnięciem zamknęła się w przebieralni. A więc to jej koniec. Że też trafiła na postać, która występuje pierwsza. Dziewczyna przebrała się sprawnie w elegancką a jednocześnie skromną koszulkę nocną o lekko błękitnym zabarwieniu. Sięgała trochę za kolana. Ozdobiona była niebieskimi wstążkami. W rękach trzymała szmacianą lalkę. Całości dopełniały dwa warkoczyki i pomalowane na malinowo usta, by wyglądała jeszcze dziecinniej. Co za porażka...
-Dobrze, dobrze... - uciszyła całe towarzystwo, które zaczęło się chichrać, gdy tylko wyszła z przebieralni. - Gdzie jest mój "rumak" na którym mam wjechać na scenę? - rozejrzała się po wszystkich.

- Na twoim miejscu bym się cieszyła, że nie dali mi śpioszków. - Roześmiała się w głos widząc Nereze w tak dziecinnym ubranku. Wyglądała niewinnie, ale także komicznie. Chociaż chciałam ją wesprzeć, to nie potrafiłam wyzbyć się odrobiny złośliwości... Przynajmniej do czasu, gdy nie uświadomiłam sobie, że jakbym ja otrzymała tę rolę, to dyrektor mając coś do powiedzenia w kwestii doboru strojów z pewnością posunąłby się jeszcze dalej. - A nie, wybacz... - Momentalnie spoważniałam. - Rozpaczałabym, że ojciec posunął się aż tak daleko.

-Nie chciałaś być maleńkim dzieckiem trzymanym przez ojca na rękach? -Wtrącił się Ślizgon. Chwilowo usiadł sobie na rozkładanym krzesełku. Jego pora jeszcze nie nadeszła. - Kimże zatem będzie słynna panna Snape...? Ha, wiem. Macochą. Będzie do ciebie pasowała ta rola. Równie zgorzkniała i lodowata osoba. Coś was będzie łączyło... Nie. Ja nie jestem twoim koniem - rozwiał wątpliwości Krukonki. Ktoś inny stanie się jej ofiarą.

- To gdzie jest ten złośliwy bachor? - Zapytał Ace wychodząc z męskiej przebieralni. Miał na sobie długą czarną szatę czarodzieja wykonaną z aksamitu ze złotymi zdobieniami. Włosy związane atłasową wstążką koloru ciemnej zieleni. Wyglądał poważnie i dystyngowanie, czyli jak zawsze. - Kpisz sobie ze mnie? - Zlustrował wzrokiem Nereze.

- Gdybyś ty odgrywał rolę ojca... - Uśmiechnęłam się chytrze spoglądając na Malfoy'a. - To nawet bym nie protestowała, gdyby rola dziecka została mi przydzielona. - Roześmiałam się perliście na wzmiankę o roli macochy. - Za to ty pewnie masz rolę Santhysa. W sumie to nawet bym się nie zdziwiła. Tak samo zarozumiały, lordzikowaty, pewny siebie, wredny, niemoralny typ. Do tego wyżywa się na Czaruszku, tak jak ty na mnie. Idealna zbieżność charakterów. Z pewnością dostałbyś za tę rolę Oskara. Nawet nie musiałbyś grać. Wystarczy, że byłbyś po prostu sobą.

-Akurat ciebie bym zdzierżyła... - odpowiedziała Ślizgonowi. Nie przepadała za nim zbytnio, ale... Jakoś by przetrawiła tą scenę. W tej chwili jej oczom ukazał się Ace. Nie... To niemożliwe. To zbyt piękne. Czyżby los sprawił jej prezent gwiazdkowy? W oczach pojawiły się iskierki złośliwości. - Witaj, to ja, twój koszmarek - stanęła przed Nobilarem. - Dostosujmy się zatem do scenariusza, zapraszam na cztery łapki... Tatusiu, chce się psejechać na koniku - udała małe rozkoszne dziecko.

- W takim razie poproś kogoś innego, bo ja się z tobą w ten sposób nie będę bawić. - Ofuknął ją. Nie podobało mu się, gdy "życzliwie" zaprosiła go na "cztery łapki".

-Tak bezkarnie będę mógł cię dręczyć na scenie. Wspaniała wizja. Taki podział ról byłby nawet ciekawy - odparł bez jakiejkolwiek niechęci czy obrzydzenia. Owszem, Snthys na koniec miał zostać zamieniony w ślimaka, czyli na potrzeby przedstawienia miał się pojawić dym i podłożą za niego biednego bezkręgowca.- Zgodziłeś się na występ to teraz nie marudź. Im szybciej przejdziesz na czterech tym szybciej będziesz miał to za sobą. - Te słowa skierował do ucznia z zagranicy.

-Właśnie, nie masz co narzekać... przejście na czterech to tylko początek twojej udręki - zachowała kamienną twarz. Można było jednak być pewnym, że nie odpuści chłopakowi na scenie. Zostanie zmuszony do wykonania zaleceń ze scenariusza.- Nie jestem taka straszna... Pomyśl co byś miał, gdyby córkę miała grać Megara... - mrugnęła do przyjaciółki.

Widząc spojrzenie przyjaciółki, od razu zareagowałam. Podeszłam ze słodką niewinną minką do Malfoy'a.
- Scorpius... może mógłbyś coś dla mnie zrobić? - Spoglądam błagalnie w jego błękitne oczy. Aż na moment zaparło mi dech. Doprawdy miał nieziemskie lodowate spojrzenie. - Proszę, bądź tak miły i się zgódź.

-Moja rola jest znacznie ciekawsza - utkwił w niej swoje spojrzenie starając się odgadnąć cel tego zagrania - ale skoro paniczyk z zagranicy okazuje się wstydliwym tchórzem, który w ramach zasady "ą, ę, tego nie dotknę" nie potrafi zagrać z dziewczyną jednej błahej scenki... - posłał mu przeciągłe spojrzenie - będę zmuszony odegrać dwie role w dzisiejszym przedstawieniu, aby uratować spektakl.

- To nie jest odpowiedź na moje pytanie! - Delikatnie zdzieliłam Malfoya przez ramię. - Skoro czujesz się na siłach aktorskich, to może tutaj odegramy scenę? Będę ciebie ujeżdżać na czworaka, a Ace zobaczy jak to mniej więcej będzie wyglądać? Przecież sam twierdzisz, że odwagi tobie nie brakuje.

-Ace jest dużym chłopczykiem. Poradzi sobie... - dostrzegł jak członkowie ekipy niepokoją się. Orkiestra starała się przedłużyć muzyczny wstęp. - Schowaj na chwilę dumę do kieszeni i idź na scenę, albo osobiście cię tam wypcham. - Zwrócić się bez ogródek do Nobilara. - Inaczej to przedstawienie będzie całkowitą porażką jeszcze zanim się zacznie.

- A przed chwilą sam chętnie chciałeś wyskoczyć na scenę. Wiesz co? - Prychnęłam pogardliwie. Chciałam jedynie odrobiny zabawy, ale jak widać niczego nie można zaproponować, ani o nic prosić paniczyka Malfoya. Jedynie wyszłam na idiotkę prosząc go przy wszystkich. Jaka ja byłam głupia, że sobie pozwoliłam na takie głupstwo? Czułam jak robię się czerwona na twarzy. Nie w wściekłości, lecz ze wstydu. Zajęłam krzesło z dala od reszty. Czekałam jedynie na swoją kolei. Nie chciałam zepsuć przedstawienia, ale też nie miałam zamiaru wychodzić z jakimikolwiek propozycjami.